• İnsan doğasında şöyle bir eğilim vardır. İki insan düşüncelerini açıkladığı sırada eğer A, aynı konu üzerinde B’nin düşüncelerinin kendisininkinden farklı olduğunu görürse hatanın karşı tarafta olduğunu düşünür. İnsanın doğasında hep haklı olduğunu ileri sürmek, iddiacılık ve benbilirimcilik vardır.
• Doğuştan gelen kibir birçok insanı gevezeliğe ve doğuştan hilekarlık etmeye sevk eder. Bu tür insanlar iddialarının yanlış kendilerinin de haksız olduğunu sonradan anlasalar bile düşünmeden konuşmaya devam edip iddialarının haklıymış gibi görünmesini isterler.

Tartışma sırasında öne sürdüğümüz savın karşı tarafın mantıklı gelen kanıtıyla birlikte gerçekçiliğinden şüpheye düşeriz. Daha sonra

•  ise savımızın ne kadar mantıklı olduğu ve daha önceki savlarımız aklımıza gelir, sadece o an geçerli bir kanıt aklımıza gelmemiştir ve bu da tekrar kendimize güven duyarak mücadeleye atılmamızı sağlar. Aklımıza geçerli bir kanıt gelmese de bunun için uğraşırız.
• Tartışmalardan galip çıkan kişi bunu çoğunlukla tezinin doğruluğuna değil tezini savunurken gösterdiği kurnazlığa ve beceriye borçludur.