CCXII.

İNSAN → istihdam edicidir.

Konuşmak için dili, inanmak için kutsalı

yaşamı kolaylaştırmak için bilgiyi istihdam eder.

Bütün bunları dabunu aklı ile yapar.

Akıl → doğada ki tüm yeteneklere karşı

onu sahaya bir sıfır galip çıkaran biricik güçtür.

İnsan aklı ile kendinden üstün ya da daha güçlü

daha yetenekli doğa unsurlarını

kendi egemenliği altına almayı başarır.

Öyle ki aklının sınırlarını zorlaya zorlaya

kendini Tanrı ilan etmenin sınırlarını zorlar.

Aklını Tanrı ilan eder.

Kendine tapar. Aklına tapar.

CCXIV.

BEDEL → bizleriz.

İletişim teknolojisindeki olumlu görünen

tüm gelişmelerin bedeli biziz.

Bir kargo paketine hatırı sayılır paralar öderken

iletişim kanallarında ücretsizmiş görünen mesajlaşmalar

veri paylaşımları, bir iyilik olsun

karşılığında mı yapılıyor acaba.

Bize birileri iyilik olsun,

insanlık olsun diye mi açıyor

iletişim kapılarını ardına kadar.

Sanmam.

CCXV.

HER BİREY → kendine şu üç küçük

ama derinliği büyük soruyu sormalı.

Kimim ben ?..Ne için yaşıyorum ?.. + ne biliyorum.?..

Bu soruların yanıtını aramakla

bir ömrü tüketmek mümkün.

Önemli olan bu soruların

yanıtını bulmak değil zaten.

Bu soruları kendine sormayı bilen

Cesaretli bir birey olmak.

Sen sor. Yanıt bulamasan da olur.

Bu kendini kendine anlatabilmenin,

kendini kendinde bilmenin biricik yoludur.

Bu soruların semtinden geçmeyenler için

ne kendileri ne de başkaları vardır.

CCXVI.

KÖTÜLÜK → cebimizde.

Kötüleri, kötülüğü cebimizde taşıyoruz. artık.

Kim mi ?… Cebinizdeki cihazlara sorun

Onca para veriyorsunuz.

Belki söyler size

Cebinizde taşıdığınız kötülüğü..

CCXVI.

ALAYLI → emek veren,

çaba veren, ter dökendir.

Mektepli kaprislenen, mızmızlanan

her fırsatta ayak bağı olandır.

Alaylı sokaktır.

Mektepli salondur.

Sokak yalındır, doğaldır.

Salon riyadır, sunidir.